Suchergebnisse

Í umsögn gagnrýnanda kemur meðal annars eftirfarandi fram:

Frásögnin af starfi Margrétar Pálu fyrir Samtökin 78 lýsir mikilli baráttukonu sem kann bæði að vinna að settu marki og setja það hátt. Margrét Pála lýsir ýmsum merkum áföngum í þessari baráttu. Nokkru púðri er eytt í Hjallastefnuna og ljóst að mikið gekk á ... stefnan, hafði þó fullan sigur að lokum, enda hugsa foreldrar með hjartanu, segir Margrét Pála og bendir á að stuðningurinn hafi komið mestur og bestur úr þeirra hópi.

Margrét Jónsdóttir varð án efa ein merkari Íslendinga sem fluttist vestur um haf eftir harðindaárin miklu á ofanverðri 19. öld. Við lestur bókar Björns Jónssonar verða lesandanum ljósar þær mörgu ástæður sem lágu að baki því að tugir þúsunda Íslendinga ákváðu að segja skilið við allt sem þeim var kunnugt og kært og halda á vit óvissunnar - já, hreinlega snúa baki við öllu og öllum kunnuglegum og kærum og láta kylfu ráða kasti í ókunnu landi. Flestir mátu stöðuna hreinlega svo að ekki gæti hún versnað. Höfundur bókarinnar um Margréti greinir m.a. frá því að erfiðleikar við að halda lífi í skepnum í þeirri kuldatíð sem lagðist yfir landið á árunum 1880-1887 hafi haft mikil áhrif á þá ákvörðun hennar að fara vestur árið 1887, en hún fékk meðal annars þann starfa sem vinnukona að gefa lömbum saltað og reykt hrossakjöt í stað þeirrar töðu sem hvergi var að fá. Hún gerði lömbin sem sagt að kjötætum, og má með sanni segja að hér hafi flest orðið hey í harðindum! Í gnægtaborði nútímans er okkur hollt að minnast þeirra tíma þegar landið okkar hefur andað svo köldu að hér var tæplega líft mönnum og skepnum. Þeir tímar geta komið fyrirvaralítið.

Fimm ár eru liðin frá því bók Sigríðar Dúnu Kristmundsdóttur um Björgu C. Þorláksson kom út og sópaði til sín bæði lesendum og verðlaunum. Margir hafa beðið næstu bókar með eftirvæntingu, en ljóst var að hún myndi borin saman við Björgu og kannski dæmd af því fyrst og fremst - með réttu eða röngu. Og nú er bókin semsé komin. Hún er hálft sjötta hundrað blaðsíður og fylgir settum reglum um fræðilegan frágang sem truflar þó ekkert textann. Pappírinn í bókinni er mjög lesvænn og metnaður af hálfu útgáfunnar augljóslega mikill. Ljósmyndir eru fjölmargar og setja skemmtilegan svip á bókina. Kápumynd er einföld og grípandi og ljósmyndin sem prýðir hana er vel valin. Um varir konunnar leikur hálfgert Mónu Lísu bros - eins og hún viti eitthvað merkilegt og sé rétt í þann mund að opinbera þá vitneskju. Bókin Ólafía býður upp á nánari kynni af margbrotinni persónu, sem einnig var afar brothætt og farnaðist misvel í lífsins ólgusjó.

Íslendingar komast vart hjá því að heyra nafn Hannesar Hafsteins því hans er rækilega getið í námsbókum í Íslandssögu og þá í tengslum við það að með heimastjórn hafi merkum áfanga verið náð í sjálfstæðisbaráttunni og að með flutningi valdsins til Íslands hafi byrjað hér mikið blómaskeið. Hannes var fyrsti íslenski ráðherrann og bjó í Reykjavík. En hann er einnig sagður skáld gott og hafa verið mikið glæsimenni. Þá er held ég upp talin sú vitneskja sem velflestir Íslendingar hafa um þennan mann, að undanskildum þeim sem lesið hafa þriggja binda verk Kristjáns Albertssonar um Hannes sem út kom á árunum 1961-64. Hér verður reynt að svara því hvort bók Guðjóns Friðrikssonar eigi erindi til stjórnmálafræðinga og áhugasamra um Íslandssögu og stjórnmál og bæti við þekkingu okkar á þessu tímabili Íslandssögunnar.

The main objective of this dissertation is to seek answers to three questions: 1) Why did it take so much longer for women than men to win the vote? 2) Why did it take women so long to be elected in any numbers to national legislatures?, and 3) What has been the political significance of women's entry into national legislatures? The answers are sought by examining an aspect of the development of parties ignored by most political scientists, namely the relationship between women's suffrage, party politics and patriarchal power. An empirical study on Iceland is used to examine this aspect in detail. In the period 1908- 1926, women in Iceland ran separate lists at local and national elections. The fate of the women's lists in Reykjavik is explored and so are the policies of women councillors. Iceland was not the only country to see the emergence of separate women's political organizations that ran candidates at elections. The outcome was nowhere as successful as in Iceland. Through the rise, and decline, of the women's lists and women's policies in Reykjavik, the factors that allowed women to carry out their own maternalistic politics within a male-run system are illuminated. The dissertation draws on numerous theories and postulations within political science. It also challenges many of them. Theda Skocpol's structured policy approach proves highly useful in examining the larger political environment and factors that stimulated or hindered women's politics and policies in Reykjavik. The approach does not, however, account for male power as a force on its own. The structured policy approach is challenged by providing another important factor, the role of individuals and their ideas as a political force. The conclusion is that patriarchal theories are needed within political science, and it is suggested that political parties, their origin and working methods, provide excellent starting points from which to examine male power, or patriarchy, as a political force of its own. ; digitalisering@umu